Relacja przekazana przez pana Jacka Górkę w 2016 r. dotycząca korzeni naszej rodziny, pochodząca z wywiadów zbieranych w XIX w. przez ks. Adolfa Pleszczyńskiego, ówczesnego proboszcza oraz badacza historii Międzyrzecczyzny. Z tek księdza Adolfa Pleszczyńskiego "O osiadłych rodzinach międzyrzeckich".

"X. Adolf Pleszczyński
Zapisy o tutejszych rusinach miejskich
Rusini mieszczanie osiadli prawem miejskim stanowili dawniej wcale małą część wszystkich mieszczan a to za sprawą księcia Stepana Zbarazskiego.
Roku pańskiego 1554 kniaź Stepan Zbarażski zapisem małżonki Hanny Zaberezińskiej wszedł był do rozległych dóbr z Miastem Międzyrzeczem w Województwie Brzeskiem Litewskiem. Książę urządził dobra nowo zaludniając je poddanymi ze swych ruskich dóbr. Miasta zasiedlał mieszczanami i bojarami, wsie chłopami a swoją drużynę w nowych dobrach urządził z bojarów [pochodzących] ze swych ruskich dóbr.
Do zejścia księcia roku 1585 w Międzyrzeczu osiadło 18 rodzin bojarskich za jego władania na służbie pozostających, którzy później prawem miejskim i gruntami rolnemi obdarzeni w stan mieszczan rolnych tam z czasem policzeni zostali za panowania opiekunów dziedziczki, Barbary księżniczki Zbaraskiej, córki zeszłego Stepana, gdyż i syn jego Piotr wcześniej był umarł.
Z bojarskich rodzin, poddanych księcia Pana z jego ruskich ziem, brano młodszych synów na służbę do dóbr międzyrzeckich i innych jego włości.
[nasz komentarz: Dobra litewskie księcia, m.in. Mołodeczno pochodziły z drugiego ożenku z księżną Anastazją Mscisławską. Po bezpotomnej śmierci księżnej książę Stefan doszedł do ugody z jej krewniakiem o dobra litewskie wniesione Zbaraskiemu przez żonę.]
Tu pomienić trzeba niże opisanych ruskich Międzyrzecza mieszczanów rolnych wiernych cerkwie wschodniej, jako osiadłych, służbą wojenną pierwotnie trudniących się synów bojarskich.
(...)
Netczukowie - Potomstwo Fedora Semenycza Netyczuka
Antecessorzy Netczuków co podług zapisów archiwum zbaraskiego po Fedorze Semenyczu Netyczuku z klucza zbaraskiego z rodziną całą przyszli. Fedor miał być jednego rodu z Maksymem Netyczukiem pisarzem klewańskich dóbr kniaziów Czartoryskich, co go pod 1515 r. późniejsze źródła monasteru i księgi dóbr ks. Czartoryskich zowią bojarem – urzędnikiem w ich miasteczku-monasterze Peresponica.
Semen bojar zbaraski miał być ożeniony z niejaką kniahynią Anną Anastazją? z Ostroga
[pierwotnie sądziliśmy że chodzi o córkę starosty, ale prawdopodobnie Semen Neczkowicz był żonaty z Anną Anastazją ks. Ostrgoską],
czego potwierdzić dziś nie sposób. Fedor Netyczuk bojar syn Semena Netki zwanego Netyczukiem bojara jak i Maksym nazwiska swego Netyczko, Netyczka i Netyczuk przemiennie używali i od Netki
[miał na imię Piotr Naczko Ginwiłowicz],
bojara który niegdy z Litwą na Ruś przyszedł
[rzeczywiście syn Piotra - Michał urodził się w Łucku na Wołyniu i ożeniony był z ks. Agrypiną Ostrogską, zresztą przodkowie Naczki - Ginwiłłowie/Giedroyciowie wiązali się z ruskimi księżniczkami],
pochodzić mieli, z czego brali znaczniejsze zasługi na służbie u książąt na Zbarażu, wnet po ich [wołyńskich] dobrach się rozeszli. Dawnymi czasy dzierżyli gramoty książęce na posesję małych dóbr prawem służby wojennej. Z upadkiem drobnej własności na Rusi w całości do niższych stanów trwale zeszli.
Za świadectwem sędziwego naonczas Fedora Netczuka, starszego rodu, klejnot brali Trirosae
[powinno być Tres Roses, a jest forma przymiotnikowa trój-różowy?]
tj. Trzyróże - róże trzy w słup, czego dowodem były dokumenta stare pergaminowe z pieczęcią prosto robioną, a na niej trzy koła kreślone w słup stoją na tarczy. Nam zdaje się to odmianką Doliwy co na Litwę w Horodle przeniesiona została z czego wnosić by trzeba, iż po żośleńskich Neczkach
[raczej Naczkach: pierwotne formy to: Petrus Naczus, Petri Naczkoni, Naczkonem, Naka, Nakajtis]
mogli pochodzić, czego dowody dziś przepadły. Piętna ich jak u Pana księcia Stefana Zbaraskiego, tj. Korybut z krzyżem w skos obróconym jako miecze skrzyżowane. Wozami i stajnią na zamku międzyrzeckim się trudnili i posługę porządku publicznego sprawowali, czym jeszcze przed upadkiem Rzeczypospolitej w trzecim ordynku magdeburskich praw jako mieszczanie się trudnili.
[m.in. Jan Netczuk - gmiński w w 1 ćw. XIX w., Fedor Netczuk był diakiem, tzn. piewczym, rgentem chóru w cerkwii staromiejskiej]
Księgi kościoła parochialnego międzyrzeckiego od początku tj. od 1688 r. wymieniają w tych samych wpisach potomków tegoż Fedora Semenycza Netczuka aż do teraz przez X. Parocha Adolfa Pleszyńskiego spisane.
Po Fedorze szły dwa pokolenia, które tylko księgi wójtowskie wspominają."

Wyliczenie osób na podstawie źródła:
- Netko, Litwa ok. 1450
- Maksym Netyczuk, *ok. 1480, 1515 Peresopnica,
- ? *ok. 1470
- Semen Netko v. Netyczko, *ok. 1500 dobra zbaraskie lub krzemienieckie
x Anna Anastazja z Ostroga, kniahyni?!
prawdopodobnie tożsamy ze znanym z popisów Semenem Neczkowiczem/Neczkowskim żonatym z Anastazją w I poł XVI w.
- Fedor Semenycz Netyczuk, *ok. 1530, ok. 1566 do Międzyrzeca
- 1 Pokolenie *ok. 1560
- 2 Pokolenie *ok. 1590
- następnie genealogia międzyrzecka Netczuków.