Podczas I wojny światowej, pomimo narastających w kolejnych pokoleniach sporów o podział szczuplejących gruntów i majątku podzielona na trzy gałęzie rodzina Netczuków była na tyle spójna, że oprócz wzajemnego świadkowania sobie podczas chrztów, ślubów i zgłaszania zgonów nadal utrzymywała bliskie relacje [1]. Oczywiście niemożliwe było utrzymywanie jednakowych relacji ze wszystkimi licznymi krewnymi, jednak pierwszy znany nam z relacji ustnych zjazd przedstawicieli wszystkich gałęzi, który odbył się na przełomie 1920 i 1921 r. prawdopodobnie w związku z prymicjami ks. Nikodema (30.01.1921) i Józefa Netczuów (19.12.1920) możliwy był dzięki zachowanemu jeszcze poczuciu więzi rodzinnych. Ustalenie dokładnej daty tego zjazdu nie było możliwe.
    Świadczą o tym poniższe relacje i fakty, m.in. przekaz o relacjach rodzinnych i wspólnych interesach łączących odległe linie - Łukasza Dominikowicza (15.10.1868 - 28.07.1939) z gałęzi z ul. Warszawskiej i Mikołaja Józefowicza (18.09.1879 - 30.08.1938) z gałęzi z ul. Narutowicza, którzy mieli wspólną miedzę na gruntach rolnych, wzajemnie się odwiedzali i "rozważali na miedzy dawne dzieje rodziny" [2].
    Silne związki łączyły także Netczuków przez wspólne doświadczenia. Wystarczy przywołać Mikołaja Janowicza (01.12.1857 - 02.06.1925), brata Dominika, który wyjechał do Krakowa by wziąć ślub z byłą unitką Petronellą z Rybołowików (*04.05.1857) ok. 1879 r. Po powrocie zostali zatrzymani na granicy i aresztowani za nielegalny ślub [3]. W wyjściu z opresji pomogły podobno znajomości Józefa Netczuka-Zielińskiego [4]. Podobny wyjazd podjął także ok. 1900 r. młodszy Mikołaj Józefowicz (18.09.1879 - 30.08.1938) skrycie nadal unita i Antonina z Mankiewiczów (07.06.1882 - 18.09.1938) łacinniczka. Im również grożono represjami za nielegalny ślub [5].
    Obie gałęzie łączyły także wspólne imiona a nieraz i rozległe rodziny małżonek. Na przykład protoplasta wszystkich gałęzi Teodor Netczuk (06.1766 - 03.02.1832) ożenił się z Maryanną z Kieruczenków (ok. 1770 - 11.12.1809), w gałęzi z ul. Narutowicza wdowa po Teodorze Kieruczence (+01.08.1855) Marianna z Kalinowskich (*1829), 22.02.1857 wyszła powtórnie za Andrzeja Janowicza Netczuka (27.08.1837- 25.08.1907), Mikołaj (12.12.1823 - 1870/1908) starszy brat Andrzeja poślubił z kolei 13.02.1842 Petronellę z Kieruczenków (04.07.1824 - 1870/1908). W gałęzi z ul. Warszawskiej Julianna Janówna Netczuk (*05.01.1840) w 1856 poślubiła Daniela Kieruczenkę (*26.12.1837), a jej brat Dominik Janowicz (05.08.1843 - 1890) poślubił w 1862 Joannę z Kieruczenków (*1841). Takich związków rodzinnych, które łaczyły Netczuków nie tylko w linii męskiej, ale też przez wspólne interesy i rodziny małżonek jest więcej. Sprzyjało to utrzymywaniu więzi rodzinnych i poczucia jedności klanowej aż do dwudziestolecia międzywojennego [6].
    Wracając do samego zjazdu to fakt jego odbycia potwierdziła Antonina z Netczuków Jakubowiczowa (07.07.1919 - 26.0.1.2015), która miała wtedy ok. 2 lat. Informację o zjeździe otrzymała od sowich rodziców Mikołaja i Antoniny. Zjazd musiał odbyć się zatem ok. 1921 r. Niestety nie wiemy gdzie i kiedy dokładnie, ale najprawdopodobniej należy go łączyć z którąś z prymicji księży - Józefa (10.03.1898 - 22.05.1952), która odbyła się 19.12.1920 lub Nikodema (27.09.1896 - 04.01.1965) z 30.01.1921, ponieważ były to uroczystości bardzo doniosłe dla całej rodziny. Obie ww. prymicje odbyły się w Warszawskiej Katedrze i zapewne tam spotkała się zaproszona na te uroczystości rodzina Netczuków. Księża pochodzili z gałęzi z ul. Warszawskiej, a wśród zaproszonych byli także Netczukowie z gałęzi z ul. Narutowicza, m.in. Mikołaj Netczuk z Antoniną z Mankiewiczów, którzy przechowywali zaproszenia w domu. Jeszcze kilkadziesiąt lat temu miała je u siebie Antonina z Netczuków Jakubowiczowa, która przekazała nam cała tę historię [7]. Podobno zjazdowi towarzyszył entuzjazm po odzyskaniu przez Polskę niepodległości i wygranej wojnie z bolszewikami, z której niestety nie wszyscy krewni wrócili. Od ran poległ m.in. Franciszek Netczuk (21.03.1896 - 04.03.1919), syn Antoniego i Tekli z Petruczenków.
    Zjazd 1921 r. można uznać za ostatni dawny duży zjazd jeszcze niepodzielonego, ale już dzielącego  się na linie, klanu, ponieważ w ciągu następnych 20-30 lat liczne linie wygasły, a wiele osób wyjechało z Międzyrzeca. Nigdy później nie było już możliwości powtórzenia takiego zjazdu.
    Nie zachowały się z tych wydarzeń, żadne pamiątkowe zdjęcia, dokumenty, ani wspomniane już zaproszenia, które gdzieś przepadły podczas remontów i przeprowadzek do nowych domów, jak wiele innych ulotnych druków i pamiątek życia codziennego. Być może w archiwum Seminarium Duchownym w Warszawie znajdą się jakieś kroniki lub zdjęcia. Będziemy nadal szukać śladów, ale obawiamy się, że zagłada Warszawy w Powstaniu Warszawskim zniszczyła także i takie drobne pamiątki.
    Jedyną pamiątką, która jakoś może wiązać się z księżmi, a przez Mikołaja i Eugeniusza Netczuków trafiła do nas, jest zachowany obrazek prymicyjny ks. Jana Pieniążka, który pierwszą mszę odprawił w Przeworsku 08.07.1906 r. Niestety nie wiemy jak jego osoba łączy się z naszą rodziną. Z internetowych kwerend dowiedzieliśmy się, że był proboszczem w Polanie, że tam 21.07.1934 zmarł i został pochowany [8].

Źródła i przypisy:
[1] Akta metrykalne parafii rzymskokatolickiej św. Mikołaja w Międzyrzecu Podlaskim z lat 1810-1939 potwierdzają bliskie relacje między gałęziami, gdyż ich przedstawiciele są świadkami zwłaszcza chrztów u kuzynów z równoległych gałęzi;
[2] Relacja o wspólnej miedzy Mikołaja i Łukasza w latach 1920. pochodzi od Eugeniusza Netczuka, 2001, 2006, ARN;
[3] Relacja Zofii z Wierzbickich Markowskiej, prawnuczki Mikołaja i Petronelii z Rybowłowików Netczuków, przekazana przez Piotra Markowskiego, 2014, ARN;
[4] Relacja Eugeniusza Netczuka, 2006, ARN;
[5] Relacja Antoniny z Netczuków Jakubowiczowej i Eugeniusza Netczuka, dzieci Mikołaja i Antoniny z Mankiewiczów Netczuków, 2001, 2006, ARN;
[6] Tablice genealogiczne Netczuków cz. 1, na podstawie akt metrykalnych, wyd. 32.3 z 18.02.2014 r. oraz 36 z 12.01.2016 r., ARN;
[7] Historię potwierdziła także Helena z Wolskich Steciukowa, 2001, ARN;
[8] źródło: http://www.twojebieszczady.net/st_cerkwie/kosciol_polana.php (10.02.2014).