Nikodem Netczuk urodził się 27.09.1896 r. [1] [2] w Międzyrzecu Podlaskim jako jeden spośród licznego rodzeństwa [3]. Jego rodzicami byli Mikołaj Netczuk (01.12.1857 - 02.06.1925) i Petronela z Rybołowików (ur. 04.05.1857), mieszczanie-rolnicy wyznania grecko-katolickiego. Był wnukiem Jana (ur. 02.04.1815), prawnukiem Wiktora (1786 - 22.07.1849), praprawnukiem Teodora (07.1766 - 03.02.1832) i dalszym bratem stryjecznym Mikołaja i Antoniny z Mankiewiczów, którzy byli zaproszeni na jego prymicję [4] [5]. Imię księdza również nie było przypadkowe w czasach prześladowań unitów, tym bardziej, że nie uchodzi ono w rodzinie za tradycyjne [6]. Nikodem był młodszym bratem ks. kanonika Adolfa Netczuka vel Netczyńskiego i starszym ks. kanonika dra Józefa Netczuka.
     Rodzina kultywowała tradycje urzędnicze po przodkach [7] i nauczycielskie po prapradziadku - nauczycielu cerkiewnym [8]. Pierwsze nauki Nikodem pobierał w domu. W latach 1910-1914 uczył się w nowym Państwowym VIII Gimnazjum Męskim im. Króla Kazimierza Wielkiego, przy ul. Czarnieckiego 8 we Lwowie ( Filia Gimnazjum nr VII, wydzielona z Gimnazjum nr V w 1908 r.), gdzie ukończył pięć klas. Był w klasach pionu B, otrzymywał promocję do kolejnych klas jako uzdolniony [32] [33] [34]. We Lwowie w tym czasie pracował już jako rektor internatu Księży Zmartwychwstańców starszy brat Nikodema, ks. Adolf [9] [10], który zapewne miał pieczę nad bratem. 
    Edukację Nikodema przerwał wybuch I wojny światowej. W 1917 r. w Prywatnym Gimnazjum Realnym w Zakopanem Nikodem złożył eksternistycznie egzamin z klas 6-8, a następnie zdał w tej szkole maturę [2] [26] [27]. Był ósmy na liście absolwentów-hospitantów w 1917 r. [11].
     W latach 1917-1921 studiował w Seminarium Duchownym w Warszawie. Święcenia kapłańskie otrzymał z rąk arcybiskupa Stanisława Galla w Katedrze Warszawskiej 30.01.1921 r. [2] [12] w miesiąc po swoim młodszym bracie Józefie.
    W latach 1921-1929 był wikariuszem w siedmiu parafiach, kolejno w Mszczonowie (1921-1922), Sochaczewie (u św. Wawrzyńca 1922-1923) [25], Kutnie, Warszawie w parafiach św. Augustyna, potem św. Jakuba Apostoła (1926 [29]) i w końcu w Krośniewicach. W listopadzie 1923 r. został przeniesiony na wikariat do parafii św. Augustyna w Warszawie [38].
    W kwietniu 1927 r. został mianowany wikariuszem parafii w Krośniewicach i prefektem szkół w Błoniu [37] (powiat zachodni warszawski), [2] [13] gdzie pracował w Szkole Podstawowej nr 1 im. Mikołaja Kopernika jako katecheta [14].
    W latach 1929-1938 pełnił posługę kapelana w szpitalu św. Łazarza w Warszawie. Była to placówka trudna, odpowiedzialna i często niewdzięczna[22]. W lipcu lub sierpniu 1938 r. został przeniesiony ze szpitala św. Łazarza na kapelana szpitala Dzieciątka Jezus w Warszawie [39]. Pozostał nim aż do 25.08.1954 r. był kapelanem w Szpitalu Klinicznym Nr 1 im. Dzieciątka Jezus [2] [13] (rejon ulic Lindleya, Koszykowej, Oczki i Nowogrodzkiej, koło kościoła Dzieciątka Jezus w Warszawie), który prowadziły wówczas Siostry Urszulanki [15, str. 415]. W sierpniu 1944 r. podczas Powstania Warszawskiego obowiązki kapelańskie pełnił tam razem z ks. Józefem Jóźwiakiem [18]. Warto nadmienić, że podczas Powstania na terenie Warszawy pracowało ok. 30 księży kapelanów [16]. Nikodem działał w ramach duszpasterstwa Armii Krajowej [15, str. 474]. Jego działalność duszpasterska jest wspomniana w licznych publikacjach dotyczących Powstania Warszawskiego [17-21] [30] [31]. Był pełen poświęcenia i odwagi w posługach dla chorych i umierających w obronie Warszawy [22].
    Z relacji tych dowiadujemy się, że pewnego wrześniowego dnia 1939 r. ks. Czajkowski, jeden z księży w szpitalu, powierzył ks. Nikodemowi i siostrze szarytce ze szpitala walizkę z ostatnimi listami żołnierzy do ich rodzin oraz inne dokumenty.
Takich walizek było znacznie więcej. Już w czasie okupacji były wywożone ze szpitala na wozie pojedynczo, czasem po kilka, tak by uniknąć podejrzeń niemieckich żołnierzy. Niestety jedna z tych akcji się nie udała. Na ul. Wolskiej hitlerowiec zabrał trzy walizki, w tym tę od ks. Czajkowskiego z ostatnimi listami żołnierzy [15, str. 427]. Nie wiemy jakie represje spotkały naszego krewnego za ten czyn.
    Posadę kapelana w szpitalu Dzieciątka Jezus utracił, jak to opisał w życiorysie, na skutek "zmian społecznych". Pozbawiono go wtedy także mieszkania. Za swe zasługi otrzymał wkrótce godność kanonika honorowego [22] - został odznaczony przywilejem rokiety i mantoletu [23].
    Swoje spotkanie z ks. Józefem podczas wojny wspomina członek Armii Krajowej, pan Jerzy Józef Mindziukiewicz, którego relację zamieszczono w Archiwum Historii Mówionej Muzeum Powstania Warszawskiego [28].
    Od 25.08.1954 do 11.10.1962 r. przez prawie dziewięć lat pełnił ofiarnie posługę kapelana na Cmentarzu Powązkowskim w kościele pw. św. Karola Boromeusza [2] [13].
    Ostatnie lata życia spędził jako emeryt w domu przy ul. Ratuszowej w Warszawie od 11.10.1962 r. [2] [13]. Zmarł po długiej chorobie serca w dn. 04.01.1965 r. [24], nad ranem, w szpitalu opatrzony św. Sakramentami. Msza żałobna i pogrzeb odbyły się 07.01.1965 r. w kościele na Powązkach z udziałem ks. biskupa Wacława Majewskiego i 23 kapłanów. Nikodem spoczął na Starych Powązkach w grobie księży w kwaterze nr 203, blisko swego brata ks. Józefa.
     Bardzo wzruszający jest zapis mowy pogrzebowej napisanej przez ks. A. Kosińskiego, przyjaciela zmarłego. Wspomina on rodzinne Podlasie księży - męczeńską ziemię oraz dom Netczuków, który wydał zmarłych już braci. Pisząc te słowa autor z pewnością miał w pamięci opowiadania Nikodema o prześladowaniach unitów, których potomkami byli bracia-księża Netczukowie. Z mowy tej dowiadujemy się również jakie miał cechy charakteru. Był cichy i pokorny, miał w sobie ducha franciszkańskiego. Ks. Kosiński podsumował życie obu braci i polecił ich orędownictwu św. patronów Józefa z Arymatei i Nikodema, którzy zdjęli z krzyża ciało Zbawiciela i złożyli je do grobu. W imieniu Arcypasterza i członków Kurii Metropolitalnej słowa pożegnania wygłosił również ks. biskup Wacław Majewski. Ks. rektor cmentarza powązkowskiego podziękował wszystkim za udział w pogrzebie [22]. Pożegnanie autorstwa ks. Kosińskiego zostało opublikowane także w formie artykułu na łamach Wiadomości archidiecezjalnych warszawskich [35] [36]. Dzięki uprzejmości Kurii Archidiecezji Warszawskiej w styczniu 2015 r. otrzymaliśmy kopię tego artykułu.
    W czerwcu 2012 r. groby księży odwiedzili Netczukowie z Warszawy. Grób ś.p. Adama Netczuka (kw. 90, rz. 1, gr. 31) znajduję się dwa pola od grobu księży (kw. 107) Józefa i Nikodema Netczuków.

Źródła i przypisy:
[1] Rok urodzenia księdza Nikodema otrzymaliśmy 20.09.2009 r. korespondencyjnie od ks. Piotra Staniewicza, który opracowywał  biogramy księży pracujących w archidiecezji warszawskiej w latach 1918-1939; dokładną zaś datę uzyskaliśmy z akt z Archiwum Kurii Warszawskiej, dzięki życzliwości ks. prałata Walentego Królaka, dziekana, proboszcza parafii św. Augustyna w Warszawie, gdzie posługę wikariusza pełnił przed wojną ok. 1925 r. ks. Nikodem;
[2] Życiorys spisany odręcznie przez księdza Nikodema 30.01.1960 r., Archiwum Archidiecezjalne w Warszawie, akta osobowe księży AKM;
 zobacz skan materiałów archiwalnych;
[3] Rodzice trzech braci księży mieli jeszcze córkę Filomenę i syna Stanisława. Jak wynika z ksiąg metrykalnych większość rodzin w tym czasie liczyła od 4 do 8 dzieci;
[4] Zeznania Antoniny z Netczuków Jakubowiczowej, 2006 i Eugeniusza Netczuka, 2006;
[5] Materiały genealogiczne: zapiski, wspomnienia, rejestry, tablice genealogiczne, Archiwum Genealogiczne Rodu Netczuków;
[6] Imię Nikodem, choć charakterystyczne dla wiernych cerkwi wschodnich, ma to samo znaczenie co imię - Mikołaj, czyli z gr. dosł. ten, który zwycięża dla ludu, ale to imię Mikołaj jest tradycyjne dla naszego rodu i obok takich imion jak Jan, Ludwik, Stanisław, Łukasz, Dominik, Józef i Henryk występuje najczęściej. Hipotezę tę potwierdza jeszcze do niedawna wspominana u Netczuków tradycja nadawania imion po bardziej znanych przodkach. Chociaż nie była obligatoryjna, to w kolejnych pokoleniach, zwłaszcza w głównych i najstarszych liniach charakterystyczne imiona powtarzają się od XVII w. Tradycja ta nie zawsze szła w parze z modą.
[7] Józef Netczuk-Zieliński, stryjeczny dziadek księży był kasjerem, ławnikiem i p.o. burmistrza Międzyrzeca.
[8] Akta USC Międzyrzeckie 1810-1825, AP Lublin; Teodor był nauczycielem w szkółce parafialnej;
[9] Skorowidz adresowy królewskiego stołecznego miasta Lwowa, Rocznik 2, Rok 1910, str. 94, 350;
[10] Jan Iwicki, Charyzmat Zmartwychwstańców. Historia Zgromadzenia Zmartwychwstania Pańskiego, t. II (1887–1932), Kraków-Kielce 2007, tłum. W. Mleczko, J. Piątkowska-Osińska, B. Tischner (numery stron wg oryginalnego wydania amerykańskiego: Resurrectionists Charism, 1887-1932, University of Michigan 1991) str. 324;
[11] www.lo-zakopane.republika.pl/abs/17.htm (dostęp: 09.04.2007); obecnie Liceum Ogólnokształcące nr 1 im. Oswalda Balzera w Zespole Szkół Ogólnokształcących w Zakopanem;
[12] Rok prymicji uzyskaliśmy 20.09.2009 r. korespondencyjnie od ks. Piotra Staniewicza, który opracowywał  biogramy księży pracujących w archidiecezji warszawskiej w latach 1918-1939;
[13] Lista chronologiczna pełnionych funkcji i miejsc pracy, maszynopis, Archiwum Archidiecezjalne w Warszawie, akta osobowe księży AKM;
[14] www.blonieszkola1.neostrada.pl/www2/nauczyciel.html (dostęp: 03.08.2006);
[15] Julian Humeński, Udział kapelanów w II wojnie światowej, Akademia Teologii Katolickiej, 1984, str. 415, 427, 474;
[16] www.uksw.edu.pl/info/03_04/konf_powstanie/wysocki.htm (dostęp: 03.08.2006), cały tekst w artykule Wiesława Jana Wysockiego, Służba duszpasterska w Pwstaniu Warszawskim;
[17] Stanisław Podlewski, Wolność krzyżami się znaczy, 1989, str. 285;
[18] Piotr Matusek, Służba duszpasterska Armii Krajowej w powstaniu warszawskim, Wyższa Szkoła Rolniczo-Pedagogiczna w Siedlcach, Instytut Historii, IH WSRP, 1 stycznia 1996, str. 13;
[19] Zygmunt Zieliński, Życie religijne w Polsce pod okupacją 1939-45, str. 302, 313 i 518;
[20] Wiesław Jan Wysocki, Wiktor Krzysztof Cygan, Kapelani wrześniowi. Służba duszpasterska w Wojsku Polskim w 1939 r. Dokumenty, relacje, opracowania, praca zbiorowa pod red. Wiesława Jana Wysockiego, Oficyna Wydawnicza Rytm, 2001, str. 553, 835 i 952;
[21] Piotr Rozwadowski, Wielka ilustrowana encyklopedia powstania warszawskiego, str. 140;
[22] Życiorys ks. kanonika Nikodema Netczuka (mowa pogrzebowa z 07.01.1965 r.) autorstwa ks. A. Kosińskiego, maszynopis z odręcznymi korektami AKM;
zobacz skan materiałów archiwalnych 1
zobacz skan materiałów archiwalnych 2;
[23] Pismo Kurii Warszawskiej do Księży Dziekanów Archidiecezji Warszawskiej z poleceniem poinformowania duchowieństwa kondekanalnego o śmierci ks. Nikodema, maszynopis AKM;
[24] http://www.nekrologi-baza.pl/nazw/str_n3.html (dostęp: 08.2010);
[25] http://www.bkwiatkowski.pl/wikariuszy.html (dostęp: 11.08.2011);
[26] Piękne sto lat istnienia 1912-2012. Liceum ogólnokształcące im. Oswalda Balzera w Zakopanem, pod red. Małgorzaty Wnuk,  Scriptum 2012, wyd. 2, str. 634;
[27] http://www.absolwencilo-zakopane.pl/absolwenci/absolwenci%20LO_pdf/spis_absolwentow_www.pdf  (dostęp: 01.01.2012);
[28] http://ahm.1944.pl/Jerzy%20Jozef_Mindziukiewicz/4?lang=pl (dostęp: 06.12.2013);
[29] http://znajdzprzodka.pl/genparaf/index.php/%C5%9Aw._Jakuba_Aposto%C5%82a_ul.Gr%C3%B3jecka_38 (dostęp: 27.12.2013).
[30] Stanisław Podlewski, Wierni Bogu i Ojczyźnie: duchowieństwo katolickie w walce o niepodległość Polski w II wojnie światowej, Instytut Prasy i Wydawnictw "Novum", 1985, str. 356;
[31] Czesław Grzelak, Warszawa we wrześniu 1939 roku : Obrona i życie codzienne, Oficyna Wydawnicza Rytm, 2004, str. 309.
Kopie dokumentów z Archiwum Kurii Metropolitalnej w Warszawie (AKM) otrzymaliśmy dzięki życzliwości ks. prałata Walentego Królaka, proboszcza parafii św. Augustyna w Warszawie;
[32] Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. VII Gimnazyum we Lwowie za rok szkolny 1910, Fundusz Naukowy, Lwów 1911, str. 73;
[33] Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum VIII we Lwowie za rok szkolny 1911, Fundusz Naukowy, Lwów 1911, str 81;
[34] Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum VIII we Lwowie za rok szkolny 1913, Fundusz Naukowy, Lwów 1913, str. 108;
[35] Wiadomości Archidiecezjalne Warszawskie : miesięcznik Duchowieństwa Archidiecezji Warszawskiej, R. 55, 1965 nr 8 (sierpień), str. 192-193, zobacz skan artykułu;
[36] Bibliografia Warszawy, T. 8, Wydawnictwa ciągłe 1955-1970, Muzeum Historyczne m. st. Warszawy, Warszwawa 2006, str. 1933;
[37] Warszawianka, R. 4, 1927 nr 109 (22 IV), red. Marian Grzegorczyk, str. 5;
[38] Wiadomości Archidiecezjalne Warszawskie : miesięcznik Duchowieństwa Archidiecezji Warszawskiej, R. 13, 1923 nr 11 (listopad), str. 172;
[39] Wiadomości Archidiecezjalne Warszawskie : miesięcznik Duchowieństwa Archidiecezji Warszawskiej, R. 28, 1938 nr 7-8 (lipiec-sierpień), str. 360.

    Józef Netczuk urodził się 10.03.1898 r. jako jedno z najmłodszych dzieci grekokatolików Mikołaja (01.12.1857 - 02.06.1925) i Petronela z Rybołowików (ur. 04.05.1857) [1] w niespełna dwa lata po Nikodemie i osiemnaście lat po Adolfie [2], miał też siostrę Filomenę i brata Stanisława. Rodzice byli gospodarzami-rolnikami w Międzyrzecu Podlaskim. Była to rodzina o tradycjach urzędniczych i nauczycielskich [3] [4]. Wobec braku szkoły polskiej w Międzyrzecu, pierwsze nauki dzieci Netczuków pobierały w domu.
    Do Gimnazjum podobnie jak brat Nikodem uczęszczał we Lwowie. Prawdopodobnie mieszkał w Internacie Ruskim ks. Zmartwychwstańców gdzie rektorem był najstarszy z braci, ks. Adolf.  W latach 1909-1912 r. Józef był uczeniem klas 1-4 w Filii Gimnazjum nr VII we Lwowie, chlubnie uzdolniony z wyróżnieniem zdawał do kolejnych klasy [37] [38] [39].
    Podobnie jak starsi bracia Józef również został księdzem. Święcenia kapłańskie przyjął miesiąc przed starszym od niego Nikodemem dn. 19.12.1920 r. [1]. Na jego prymicję zaproszona była cała rodzina Netczuków, również Mikołaj i Antonina z Mankiewiczów [5] [6]. W listopadzie 1922 r. był studentem Wydziału Teologicznego Warszawskiego z Archidiecezji Warszawskiej [43]. W latach 1924-1929 studiował na Uniwersytecie Warszawskim [7]. Przed wojną ok. 1926 r. obronił doktorat z prawa kanonicznego [8].
    W latach 1924-1931 pracował jako nauczyciel religii w państwowych szkołach powszechnych i średnich ogólnokształcących i zawodowych, a w latach 1935-1939 w prywatnych szkołach średnich ogólnokształcących [9].
W 1926 r. od roku był nauczycielem religii w Państwowym seminarium nauczycielskim męskim w Siennicy, już jako doktor teologii [40].
    01.01.1927 r. został kapelanem Ordynariatu Polowego Wojska Polskiego w rezerwie na terenie diecezji warszawskiej [10]. Kapelanem rezerwy był nadal w 1929 r. [11]. W 1929 r. wsparł budowę pomnika Najświętszego Serca Pana Jezusa w Poznaniu [41].
    W lutym 1929 r. był prefektem w Żyrardowie skąd został przeniesiony na prefekta szkół i kapelana szpitala w Skierniewicach [44]. 1 lipca tego roku wraz z innymi księżmi Warszawy odbyć miał rekolekcje w Seminarium św. Jana [45]. 02.05.1929 r. odznaczonym został Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918-1921 za pełnienie obowiązku kapelana wojskowego lub branie udziału w niesieniu opieki duchownej i sanitarnej podczas wojny polsko-bolszewickiej. Prawo do tego medalu przyznał księżom Archidiecezji Warszawskiej J.E. ks. Bp St. Gall. Lista ogłoszona została w Rozkazie Dziennym nr 35 Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie [46]. W kwietniu 1930 r. został przeniesiony na prefekta szkół średnich w Skierniewicach [47]. 12.11.1931 r. podczas konferencji dekanalnej i tzw. dysput teologicznych prowadzonych pod przewodnictwem ks. arcybiskupa,  przedstawił temat pt.: De examine sponsorum z zakresu prawa kanonicznego [49].
    W dwudziestoleciu międzywojennym pracował jako wikariusz w warszawskich parafiach. W lutym 1932 r. został przeniesiony z wikariatu w par. Wszystkich Świętych na wikariat parafii św. Antoniego [48], gdzie posługiwał w latach 1932-1933 [35].  W lutym 1933 r. został przeniesiony na wikariat w parafii św. Jakuba Apostoła w Ochocie [50] (1935 [36]), do której później należeć będą przez wiele lat Adam i Wiesława Netczukowie. W październiku 1935 r. jako wikariusz par. św. Jakuba został mianowany na prefekta szkół w Warszawie [42].30.11.1937 został członkiem Zarządu Koła Księży Prefektów w Warszawie [51]. 
    Ks. Józef Netczuk w dniach 06-26.07.1938 r. był na wycieczce I.K.C. p.t. „3 tygodniu na zachodzie i południu”, 28. na liście paszportu nr IV wśród grupy 81 uczestników z Polski. Ambasada Polska przy Watykanie prosiła o audiencję generalną w dn. 20.07.1938 r. u Ojca Świętego w Castel Gandolfo dla uczestników tej wycieczki. 18-21 gościli w Rzymie, z wycieczkami - 19 do Asyżu, a 20 do Neapolu. Organizatorem wycieczki była Światowa Organizacja Podróży Wagons-Lits//Cook Międzynarodowe Towarzystwo Wagonów Sypialnych i Wielkich Ekspresów Europejskich S.A. Agentura Warszawska [52].
    W 1939 r. mieszkał przy ul. Nowolipki 48 w Warszawie [12]. Miejsce to weszło w granice utworzonego pod okupacją Getta i zostało zrównane w czasie Powstania Warszawskiego z ziemią. Do 1945 r. był wikariuszem w parafii św. Michała Archanioła [13]. Prawdopodobnie w tej parafii, ks. Józef w czasie wojny udzielił ślubu hrabinie Herbich. Warto przy tej okazji przytoczyć tu rodzinną historię z początku lat 90. XX w. Wtedy to Tomasz Netczuk syn Adama wynajmował mieszkanie w kamienicy, która należała do hrabiny Herbichowej. Hrabina słysząc nazwisko Netczuk przypomniała sobie księdza Józefa.
Opowiedziała Tomkowi o księdzu Józefie i znajomości z nim. Bywał on gościem w jej domu, grywali razem w karty [14]. W ten oto sposób, nadzwyczajnym zbiegiem okoliczności, rodzina Adama i Wiesławy z Jędruszczaków Netczuków, osiadając w Warszawie w niespełna 40 lat po śmierci księdza Józefa i 25 lat po śmierci księdza Nikodema - kuzynów dziadka Adama, wiedząc jedynie, że żyli oni w Warszawie, trafiła wprost na osobę, która znała Józefa nie tylko z pracy w parafii, ale też znała go osobiście. Nie był to jednak jedyny zbieg okoliczności, o czym będzie dalej.
    08.05.1945 r. z parafii św. Michała ks. Józef został przeniesiony do parafii w Mszczonowie [15] [16] na miejsce księdza Jana Podsiadłego [17], gdzie w latach 1921-1922 wikariuszem był jego brat Nikodem. 13.08.1946 r. ksiądz Józef prosił Kurię o bezterminowy lub kilkuletni urlop, ponieważ bardzo chciał podjąć pracę duszpasterską w Archidiecezji Wrocławskiej, która, jak pisał w liście, najdotkliwiej odczuwała brak kapłanów [18]. Tydzień później ks. Józef został mianowany przez Kurię prefektem szkół w Warszawie i zakończył wikariat w Mszczonowie [19]. Znów zamieszkał w Warszawie, a już 29.08.1946 r. decyzją Prymasa Polski Augusta Kardynała Hlonda został powołany na stanowisko obrońcy węzła małżeńskiego i święceń przy Trybunale Metropolitalnym w Warszawie [20]. Zachowały się dokumenty, złożonej we wrześniu 1946 r. przez ks. dra Józefa Netczuka, przysięgi sądowej oraz antymodernistycznej [21].
     01.07.1948 r. ks. Józef wnosił do Kurii o litterae passus na czas urlopu wakacyjnego. W tym czasie mieszkał w hospicjum, nakazano mu jednak likwidację znajdującego się tam gospodarstwa domowego, w związku z czym 28.03.1949 r. prosił Kurię o przydzielenie w administrację parafii [22]. 09.07.1949 r. Kuria przydzieliła ks. Józefowi administrację parafii św. Augustyna w Warszawie z odbudowanym dopiero kościołem [23] [24]. W parafii tej przed wojną wikariuszem był ks. Nikodem. Ksiądz Józef proboszczem był jednak tylko 3 lata [25], ponieważ wkrótce dało o sobie znać słabe zdrowie.
    02.09.1950 r. za zasługi dla Archidiecezji Warszawskiej został odznaczony przywilejem rokiety i mantoletu czarnego koloru, tym samym został uhonorowany godnością kanonika [26]. 24.08.1951 r. został mianowany wiceoficjałem Sądu Arcybiskupiego Warszawskiego i Metropolitalnego w Warszawie. Został oddelegowany do prowadzenia spraw matrimonio rato non consumato i rekwizycji oraz zwolniony ze stanowiska obrońcy węzła małżeńskiego [27].
    14.12.1951 r. ksiądz doktor, ze względu na zły stan zdrowia zrzekł się administracji parafią św. Augustyna w dekanacie Warszawa-Północ. Do czasu otrzymania mieszkania służbowego przy sądzie duchownym, zamieszkał na plebanii parafii Matki Bożej Loretańskiej na Pradze [28] [29].  Kuria przychyliła się do jego prośby, jednak nowego mieszkania niestety już nie doczekał. Zmarł 22.05.1952 r. na plebanii parafii MB Loretańskiej w wieku 54 lat, w kapłaństwie 32. Nie pozostawił testamentu, a ostatnie intencje przed śmiercią przekazał swemu bratu księdzu Nikodemowi, wówczas jeszcze kapelanowi w Szpitalu Dzieciątka Jezus. Nabożeństwo pogrzebowe odbyło się 26 maja w parafii, w której zmarł [30]. Pochowany został w grobie wspólnym księży na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie [31].
    Ksiądz Józef wspominany jest w wielu publikacjach parafialnych i historycznych. Wspomina go także ksiądz Stanisław Tworkowskich w swoich Opowiadaniach i nowelach z czasów II wojny światowej [32] [33].
    Ciekawostką jest fakt, że jedną z fundatorek kościoła Św. Augustyna w Warszawie, w którym pracował ks. dr Józef Netczuk była hrabina Aleksandra Potocka h. Pilawa wdowa po Auguście Potockim [34], właścicielka m.in. Ordynacji Międzyrzeckiej i Międzyrzeca Podlaskiego, z którego Netczukowie pochodzą.
    06.06.2012 r. niedaleko obu zmarłych księży Netczuków pochowany został Adam Netczuk z Warszawy.

Źródła i przypisy:
[1] Dokładną datę urodzenia i prymicji uzyskaliśmy 20.09.2009 r. korespondencyjnie od ks. Piotra Staniewicza, który opracowywał  biogramy księży pracujących w archidiecezji warszawskiej w latach 1918-1939;
[2] Życiorys ks. Kanonika Nikodema Netczuka (mowa pogrzebowa z 07.01.1965 r.) autorstwa ks. A. Kosińskiego, maszynopis z odręcznymi korektami AKM;
zobacz skan materiałów archiwalnych 1
zobacz skan materiałów archiwalnych 2;
[3] Akta USC Międzyrzeckie 1810-1825, AP Lublin; pradziadek Teodor był nauczycielem w szkółce parafialnej;
[4] Józef Netczuk-Zieliński, stryjeczny pradziadek księży był kasjerem, ławnikiem i p.o. burmistrza Międzyrzeca; 
zobacz skan materiałów archiwalnych;
[5] Zeznania Antoniny z Netczuków Jakubowiczowej, 2006 i Eugeniusza Netczuka, 2006;
[6] Materiały genealogiczne: zapiski, wspomnienia, rejestry, tablice genealogiczne, Archiwum Genealogiczne Rodu Netczuków;
[7] Lata studiów otrzymaliśmy 20.09.2009 r. korespondencyjnie od ks. Piotra Staniewicza, który opracowywał  biogramy księży pracujących w archidiecezji warszawskiej w latach 1918-1939, z korespondencji tej dowiedzieliśmy się również, że zachowało się jego CV złożone na Uniwersytet Warszawski;
[8] Dekret Prymasa Polski Stefana kard. Wyszyńskiego do ks. Józefa ws. jego obowiązków w sądzie metropolitalnym z dn. 04.12.1950 r., maszynopis AKM;
[9] Pismo Kurii Warszawskiej z zaświadczeniem, że ks. Józef pracował w charakterze nauczyciela religii w państwowych szkołach powszechnych i średnich ogólnokształcących i zawodowych od roku 1924 do roku 1931, a następnie w prywatnych szkołach średnich ogólnokształcących od roku 1935 do roku 1939 z dn. 08.06.1948 r., maszynopis AKM;
zobacz skan materiałów archiwalnych  
[10] http://www.ordynariat.wp.mil.pl/pl/378_11573.html (dostęp: 20.01.2012);
[11] Wykaz duchowieństwa wojskowego oraz prafji i kaplic wojskowych wyznania katolickiego w RP. Stan na 1929 r., Księża kapelani rezerwy wg starszeństwa od 1927 r. - 116 na liście;
[12] Spis abonentów warszawskiej sieci telefonicznej Polskiej Akcyjnej Spółki Telefonicznej i Rządowej Warszawskiej Sieci Okręgowej w 1939 r., miał nr telefonu 119909;
[13] Andrzej J. Szymański, 90 lat Parafii Św. Michała Archanioła w Warszawie 1917 - 2007, prezentacja, źródło: http://digital.fides.org.pl/dlibra/docmetadata?id=720&dirds=1&tab=1 (dostęp: 16.06.2010);
[14] Relacje Wiesławy z Jędruszczaków Netczukowej, 2008 i Tomasza Netczuka, 2010;
[15] Pismo Kurii Warszawskiej do ks. Józefa, ws. zwolnienia z obowiązków wikariusza par. św. Michała w Warszawie i jednoczesnego mianowania na wikariusza par. w Mszczonowie z dn. 08.05.1945 r. AKM;
[16] Pismo Kurii Warszawskiej do proboszcza par. św. Michała w Warszawie ws. zwolnienia ks. Józefa z obowiązków wikariusza z dn. 08.05.1945 r., maszynopis AKM;
[17] Pismo Kurii Warszawskiej do proboszcza par. w Mszczonowie ws. zwolnienia z obowiązków dotychczasowego wikariusza i mianowania ks. Józefa nowym wikariuszem z dn. 08.05.1945 r., maszynopis AKM;
[18] Odręczne pismo ks. Józefa Netczuka do Kurii Warszawskiej z prośbą o udzielenie bezterminowego lub paroletniego urlopu ze względu na chęć podjęcia pracy duszpasterskiej w Diecezji Wrocławskiej, ze względu na tamtejszy dotkliwy brak kapłanów  z dn. 13.08.1946 r. AKM;
zobacz skan materiałów archiwalnych  
[19] Pismo Kurii Warszawskiej do ks. Józefa ws. zwolnienia z obowiązków wikariusza w par. w Mszczonowie i powołania go na prefekta szkół w Warszawie z dn. 20.08.1946 r., maszynopis AKM;
[20]  Pismo Prymasa Polski Augusta kard. Hlonda do ks. Józefa Netczuka ws. powołania na stanowisko obrońcy węzła małżeńskiego i święceń w trybunale Metropolitalnym w Warszawie z dn. 29.08.1946 r., maszynopis AKM;
[21] Formula Iurisiurandi ks. Józefa, podpisany druk przysięgi, Romano-Catholicae ks. Józefa, podpisany druk przysięgi, Formula Iuramenti ks. Józefa, podpisany formularz maszynowy z dn. 14.09.1946 r. AKM;
[22] Pismo ks. Józefa do Kurii Warszawskiej z prośbą o administracje parafii w związku z likwidacją jego gospodarstwa domowego w hospicjum, zgodnie z poleceniem władz, z dn. 28.03.1949 r., maszynopis AKM;
[23] Pismo Kurii Warszawskiej do Dziekana Warszawskiego Północnego o przyznaniu ks. Józefowi administracji par. św. Augustyna w Warszawie z dn. 09.07.1949 r., rękopis AKM;
[24] Upoważnienie Kurii Warszawskiej dla ks. Józefa do podejmowania pieniędzy z konta PKO parafii św. Augustyna w miejsce poprzedniego proboszcza z dn. 06.08.1949 r., maszynopis AKM;
[25] http://swaugustyn.pl/?proboszczowie (dostęp: 08.09.2010);
[26] Pismo Kurii Warszawskiej do ks. Józefa ws. nadania godności kanonika i przywileju rokiety i mantoletu w kolorze czarnym z dn. 02.09.1950 r., jęz. łaciński, maszynopis AKM;
[27] Pismo Kurii Warszawskiej ws. mianowania ks. Józefa wiceoficjałem Sądu Arcybiskupiego i Metropolitalnego w Warszawie oraz zwolnienia go z dotychczasowego stanowiska obrońcy węzła małżeńskiego z dn. 25.08.1951 r., maszynopis AKM;
[28] Pismo Dziekana Warszawskiego Północnego do ks. Józefa ws. przekazania parafii św. Augustyna następcy z dn. 14.12.1951 r., maszynopis AKM;
zobacz skan materiałów archiwalnych
[29] Odręczne pismo ks. Józefa do Kurii Warszawskiej ws. zwolnienia z obowiązków administratora par. św. Augustyna w Warszawie ze względu na zły stan zdrowia i stanowisko w Sądzie Arcybiskupim z dn. 14.12.1951 r. AKM;
zobacz skan materiałów archiwalnych 
[30] Pismo wicedziekana praskiego do Kurii Warszawskiej z zawiadomieniem o śmierci ks. Józefa Netczuka z dn. 23.05.1952 r., rękopis AKM;
[31] Pismo Kurii Warszawskiej do Zarządu Cmentarza Powązkowskiego w Warszawie z udzieleniem zgody na pochowanie ks. Józefa Netczuka w grobach kapłańskich na Cmentarzu Powązkowskim, z dn. 24.05.1952 r., rękopis AKM;
[32] Stanisław Tworkowski, Ostatni Zrzut. Opowiadania i nowele 1939-1945, Veritas, 1977, str. 27, 29 i 295;
[33] T. Kryska-Karski, Duchowieństwo wojskowe II Rzeczypospolitej, Veritas Foundation Publication Centre, 2000, str. 19;
[34] http://swaugustyn.pl/?historia_kosciola (dostęp: 08.09.2010);
[35] Anzelm Janusz Szteinke (OFM), Kościół św. Antoniego i klasztor Franciszkanów-Reformatów w Warszawie 1623-1987, Kraków 1990, str. 354;
[36] http://znajdzprzodka.pl/genparaf/index.php/%C5%9Aw._Jakuba_Aposto%C5%82a_ul.Gr%C3%B3jecka_38 (dostęp: 27.12.2013).
Kopie dokumentów z Archiwum Kurii Metropolitalnej w Warszawie (AKM) otrzymaliśmy dzięki życzliwości ks. prałata Walentego Królaka, proboszcza parafii św. Augustyna w Warszawie;
[37] Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. VII Gimnazyum we Lwowie za rok szkolny 1909, Dyrekcja Gimnazjum, Lwów 1911, str. 87;
[38] Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. VII Gimnazyum we Lwowie za rok szkolny 1910, Fundusz Naukowy, Lwów 1911, str. 73;
[39] Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. VII Gimnazyum we Lwowie za rok szkolny 1911/12, Fundusz Naukowy, Lwów 1912, str. 75;
[40] Zygmunt Zagórowski, Spis nauczycieli szkół wyższych, średnich, zawodowych, seminarjów nauczycielskich oraz wykaz zakładów naukowych i władz szkolnych, R. 2, Książnica-Atlas, Warszawa, Lwów, 1926, str. 399;
[41] Kurjer Poznański, R. 24 (1929), nr 474, str. 15;
[42] Kurjer Warszawski, R.115, nr 301 (2 listopada 1935) - wyd. wieczorne, str. 5;
[43] Wiadomości Archidjecezjalne Warszawskie : miesięcznik Duchowieństwa Archidjecezji Warszawskiej, R. 12, 1922 nr 11 (listopad), str. 236;
[44] Wiadomości Archidiecezjalne Warszawskie : miesięcznik Duchowieństwa Archidiecezji Warszawskiej, R. 19, 1929 nr 2 (luty), str. 54;
[45] Wiadomości Archidiecezjalne Warszawskie : miesięcznik Duchowieństwa Archidiecezji Warszawskiej, R. 19, 1929 nr 4 (kwiecień), str. 140.
[46] Wiadomości Archidiecezjalne Warszawskie : miesięcznik Duchowieństwa Archidiecezji Warszawskiej, R. 19, 1929 nr 5 (maj), str. 176;
[47] Wiadomości Archidiecezjalne Warszawskie : miesięcznik Duchowieństwa Archidiecezji Warszawskiej, R. 20, 1930 nr 4 (kwiecień), str. 156
[48] Wiadomości Archidiecezjalne Warszawskie : miesięcznik Duchowieństwa Archidiecezji Warszawskiej, R. 22, 1932 nr 2 (luty):, str. 65;
[49] Wiadomości Archidiecezjalne Warszawskie : miesięcznik Duchowieństwa Archidiecezji Warszawskiej, R. 22, 1932 nr 10 (październik), str. 387;
[50] Wiadomości Archidiecezjalne Warszawskie : miesięcznik Duchowieństwa Archidiecezji Warszawskiej, R. 23, 1933 nr 2 (luty), str. 57
[51] Wiadomości Archidiecezjalne Warszawskie : miesięcznik Duchowieństwa Archidiecezji Warszawskiej, R. 28, 1938 nr 2 (luty), str. 91;
[52] The Polish Institute and Sikorski Museum (London), sygn. A.44.119/1.

Zobacz też:
Strona parafii św. Augustyna w Warszawie  
Strona Ordynariatu Polowego Wojska Polskiego  

Janusz Netczuk, ks. (26.07.1955 - 17.07.2015)

    Syn Zygmunta (1924-2002) i Aleksandry z Trojanowskich Netczuków. Wnuk Mikołaja (1879-30.08.1938) i Antoniny z Mankiewiczów (1881-18.09.1938) małżonków Netczuków, prawnuk Józefa Jana (27.02.1844 -15.11.1924) i Petronelli z Mnakiewiczów (29.04.1842-25.12.1905), praprawnuk Jana (ur. 08.05.1796) i Heleny zd. Jurko (25.05.1805-23.05.1853). Dalszy kuzyn pozostałych trzech braci księży.
    Ojciec ks. Janusza - Zygmunt razem ze swym bratem Stanisławem byli w połowie spadkobiercami siedliska przy ul. Narutowicza, którego działów dokonano w latach 1939-1942. W domu rodzinnym Janusza zachowały się zdjęcia rodziny Mankiewiczów i plan siedliska naszej gałęzi z 1942 r. [1]. Ukończył Liceum Ogólnokształcące w Międzyrzecu Podlaskim a następnie wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Siedlcach. W czasie studiów został wcielony do wojska na przymusową służbę w jednostce dla kleryków w Brzegu (1975-1977) [6]. Na przepustkach odwiedzał kuzyna Tadeusza Netczuka we Wrocławiu [9].
    Święcenia kapłańskie ksiądz Janusz otrzymał z rąk ks. biskupa Jana Mazura [6] w 1982 r., a msza prymicyjna odbyła się 13.02.1982 r. w parafii św. Mikołaja w Międzyrzecu Podlaskim. Od 01.03.1982 r. posługiwał jako wikariusz w parafii św. Anny w Tucznej, od 30.07 w Serokomli [6]. W latach 1983-1984 był wikariuszem w parafii Matki Bożej Kodeńskiej w Pilawie [2] [5], w latach 1984-1985 w Rozbitym Kamieniu, 1985-1987 w Miastkowie Kościelnym, 1987-1989 w Skrzeszewie, 25.08.198-27.08.1990 w parafii Przemienienia Pańskiego w Łukowie [11], 1990-1991 w Wildze i w latach 1991-1993 w Huszczy [6].
    11.08.1993 r. bp. Jan Mazur mianował go proboszczem parafii Trójcy Świętej w Paszenkach, gm. Jabłoń [3], gdzie rozpoczął remont i rekonstrukcję oryginalnego dachu tej jedynej w województwie drewnianej świątyni pounickiej zbudowanej na planie oktogonu w XVIII w., odbudowanej w 1890-94.
    28.07.2004 r. został proboszczem parafii św. Barbary w Dołdze k. Międzyrzeca Podlaskiego [4]. Pochodzi z parafii pw. św. Piotra i Pawła na Nowym Mieście w Międzyrzecu Podlaskim, do której należeli Netczukowie z ul. Narutowicza.
    Od wielu lat chorował, a od stycznia 2015 r. bardzo ciężko. Przebywał w szpitalach w Białej Podlaskiej i Lublinie, gdzie przeszedł poważną operację. Od marca leczony był w Centrum Medycznym Epimigren w Osielsku k. Bydgoszczy i przebywał pod opieką brata. Zmarł nagle w piątek rano, 17 lipca w wieku 59 lat [6].
    Uroczystości pogrzebowe rozpoczęły się różańcem o godz. 10:00 w kościele Chrystusa Króla w Międzyrzecu Pdl. O godzinie 11:00 rozpoczęła się msza św. [6] [7]. W kościele zebrana była licznie rodzina zmarłego: mama księdza, brat z małżonką, córkami i ich rodzinami, kuzyni ze strony Netczuków reprezentujący wszystkich braci i siostrę taty księdza Janusza, rodzina ze strony jego mamy, jak również przedstawiciele wspólnot parafialnych, w których posługiwał w ciągu swojego życia. Na mszy obecnych było około stu kapłanów z diecezji siedleckiej i drohiczyńskiej [8], a przewodniczył jej ks. biskup Piotr Sawczuk - biskup pomocniczy diecezji siedleckiej. Przybyło także wielu ludzi świeckich i duchownych, którzy znali ś.p. Janusza Netczuka oraz delegacje z parafii w Dołdze i Paszenkach, gdzie był proboszczem [10] [8]. 24.07 odprawiono uroczystości pogrzebowe w Dołdze.
    Homilię wygłosił ks. Piotr Sawczuk. Nawiązał w niej do życiorysu księdza Janusza. Wspomniał także o unickich korzeniach naszej rodziny i pozostałych trzech braciach księżach Netczukach, którzy żyli przed księdzem Januszem, przybliżył także ich sylwetki [8].
    Po mszy swojego proboszcza pożegnał przedstawiciel parafii Dołha, a także księża z parafii, w których posługiwał, pożegnanie w imieniu rodziny wygłosił mąż bratanicy zmarłego. Następnie w kondukcie żałobnym ciało księdza zostało odprowadzone na pobliski cmentarz przy ul. Brzeskiej, gdzie nasz krewny spoczął w grobie we wschodniej części cmentarza. Obrzęd pogrzebu zakończył koncert skrzypcowy Jana Netczuka. Po pogrzebie rodzina zebrała się na obiedzie w restauracji przy ulicy Łukowskiej.
     Z przebiegu uroczystości opublikowano relacje ze zdjęciami i nagraniem homilii biskupa Piotra Sawczuka. Dostępne są na stronach internetowych:

Galeria - Uroczystości pogrzebowe ks. Janusza Netczuka - 25.07.2015, Podlasie24.pl  
Uroczystości pogrzebowe ks. Janusza Netczuka z nagraniem homilii bpa Piotra Sawczuka - 25.07.2015, Podlasie24.pl  
Uroczystości pogrzebowe ś.p. ks. Janusza Netczuka I - 23.07.2015, Podlasie24.pl  
Zmarł ks. Janusz Netczuk - 21.07.2015, Podlasie24.pl.

Źródła i przypisy:
[1] Materiały genealogiczne: zapiski, wspomnienia, rejestry, tablice genealogiczne, Archiwum Genealogiczne Rodu Netczuków, zdjęcia i plan udostępnione dzięki życzliwości Aleksandry z Trojanowskich Netczukowej i ks. Janusza Netczuka;
[2]  http://www.pilawamiasto.republika.pl/parafia_mbk_pilawa.html (dostęp: 30.04.2014);
[3] Witold Zdaniewicz, Wykaz parafii w Polsce 2001: (według diecezji). Stan na 31.12.2001 r., Instytut Statystyki Kościoła Katolickiego SAC - Apostolicum, 2001, str. 368;
[4] http://diecezja.radiopodlasie.pl/ksieza.html (dostęp: 04.06.2012);
[5] Spis duchowieństwa diecezji siedleckiej w Polsce w 1985 r.;
[6] http://podlasie24.pl//miedzyrzec/kosciol/zmarl-ks.-janusz-netczuk--18785.html (dostęp: 21.07.2015), por. http://www.podlasie24.pl/miedzyrzec/kosciol/uroczystosci-pogrzebowe-s.-p.-ks.-janusza-netczuka--187f0.html (dostęp: 08.08.2015);
[7] http://diecezja.radiopodlasie.pl/?pageId=62&id=817 (dostęp: 21.07.2015);
[8] http://www.podlasie24.pl/miedzyrzec/kosciol/uroczystosci-pogrzebowe-ks.-janusza-netczuka--18847.html (dostęp: 08.08.2015);
[9] Relacja Tadeusza Netczuka, ARN, 2012;
[10] Ł. Netczuk, Relacja z pogrzebu ks. Janusza Netczuka, 20.08.2015, Strona Rodu Netczuków;
[11] http://www.przemienienie.lukow.pl/index.php/kaplani/594-kaplani-ktorzy-pracowali-w-naszej-parafi (dostęp: 27.09.2017).